تقوی و آثار آن در نهج البلاغه

تقوی و آثار آن در نهج البلاغه عنوانی است جهت دست یابی به مفهوم تقوی و آثار آن در دنیا و آخرت که از دیدگاه نهج البلاغه بررسی گردیده است.واژه تقوی در نهج البلاغه پس از قرآن، از جمله واژه های کلیدی است که می تواند نقش تعین کننده ای در سازندگی انسان داشته باشد. تقوی از وقایه گرفته شده و در لغت به معنای خویشتن داری و بازداشتن نفس از آن چیزی است که در آخرت برای انسان زیان دارد. تقوی مورد سفارش اکید اهل بیت علیهم السلام می باشد که بیش از دهها بار عبارت اوصیکم عبادالله بتقوی الله، در نهج البلاغه حضرت  امیرمؤمنان (علیه السلام) آمده است. تقوی، محصور کردن نفس به چیز هایی است که برای او مفید است. تقوی مراتبی دارد که از مرتبه ضعیف آغاز می شود ومرتبه به مرتبه قوی تر می گردد.هر که دست در دامن تقوا زند، سختیهای که به او نزدیک شده اند دور گردند و ناکامیها و مرارتها به کامیابیها و شرینیها بدل گردد و امواج محن که گرداگردش را گرفته اند، فرو کش کنند و دشواریها به آسانیها گرایند و باران کرامت پروردگار که منقطع شده بود از نو باریدن گیرد و رحمت حق که از او رمیده بود بدو روی آورد و چشمه های نعمت که خشکیده بود روان گردد و باران اندک برکت قطره یی درشت شود و ببارد. شخصی متقی دارای فضایلی است. و از جمله فضایل متقی اعتدال در پوشاک، اعتدال در گفتار، اعتدال در راه رفتن، شب خیزی و تدبر در آیات قرآن کریم، بهشت و دوزخ را همانند مشاهده گرند، می باشد. استواری در دین، میانه روی و صرفه جویی در زمان توانایی، خشوع و خضوع در عبادت، دوری از طمع، عفو و بخشش، علاقه به علم و آگاهی از جمله نشانه هایی شخص با تقوی می باشد تقوی دارای اثر نیک در دنیا و آخرت است، از جمله آثار تقوی درمان بیماریها، پاک کننده آلوده گیها، دور شدن سختی ها، آسان شدن مشکلات،که هر کدام به صورت فهرست وار بررسی گردیده است.